PATRONI KURSU:

WSPARCIE ZDROWIA PSYCHICZNEGO DZIECI I MŁODZIEŻY W PRAKTYCE SZKOLNEJZadania z zakresu wspierania psychologiczno-pedagogicznego uczniów z uwzględnieniem zróżnicowania ich potrzeb rozwojowych i edukacyjnych

Dzieci i młodzież na ogromną skalę doświadczają trudności i kryzysów psychologicznych, dlatego pilnym zadaniem pedagogów i psychologów szkolnych, nauczycieli, wychowawców jest obecnie ich rozpoznawanie i dobór odpowiednich działań wzmacniających zdrowie psychiczne uczniów

Dołącz do uczestników kursu, by zyskać kompleksową i obszerną wiedzę oraz materiały praktyczne, dzięki którym w praktyce szkolnej zrealizujesz zadania z zakresu wspierania psychologiczno-pedagogicznego uczniów z uwzględnieniem zróżnicowania ich potrzeb rozwojowych i edukacyjnych.

Chcę dowiedzieć się więcej

Zdrowie psychiczne to najważniejszy potencjał, w jaki szkoła może wyposażyć młodych ludzi na całe ich życie. Tymczasem badania i praktyka szkolna pokazują, że wskaźniki zdrowia psychicznego szybko się pogarszają i dramatycznie wzrasta liczba dzieci potrzebujących wsparcia psychologicznego i psychiatrycznego. Szacuje się, że 20% uczniów poniżej 18. r.ż. ma problemy emocjonalne lub z zachowaniem, a jeden uczeń na ośmiu wykazuje zaburzenia psychiczne. Liczba samobójstw systematycznie rośnie, dając nam 2. miejsce w Europie.

Poznaj program Dołącz do kursu

Jako szkolny pedagog, psycholog czy wychowawca z pewnością również mierzysz się z następującymi problemami:

W jaki sposób rozpoznawać u uczniów kryzysy psychiczne, zaburzenia adaptacyjne i trudności z funkcjonowaniem w rzeczywistości szkolnej?

Jak stworzyć środowisko edukacyjne umożliwiające redukcję bieżących problemów uczniów i przywrócenie równowagi psychicznej?

Jak kształtować u uczniów kompetencje komunikacyjne, by poprawiać relacje koleżeńskie?

W jaki sposób pomóc dzieciom lepiej rozpoznawać i wyrażać własne emocje?

Jakie działania podjąć, by wzmocnić kompetencje wychowawcze rodziców i zaangażować ich w działania wspierające zdrowie psychiczne ich dzieci?

PRZYPADEK NR 1

Anita (17 lat) od kilku lat mieszka z matką i jej partnerem. Rodzice rozwiedli się w burzliwy sposób. Po rozwodzie Anita z mamą przeprowadziły się do dużo większego miasta. Tam kilka razy zmieniały miejsce zamieszkania, dwukrotnie szkołę. Anita coraz więcej czasu zaczęła spędzać w rzeczywistości wirtualnej, wciągnęła się w gry komputerowe, a gdy nie korzystała z komputera – używała smartfona, coraz częściej kłóciła się z matką, coraz rzadziej wychodziła z domu. Pojawiły się myśli w rodzaju: „Lepiej by było, gdybym przestała żyć”, a także lęki, które przerodziły się w ataki paniki.

Do szkoły Anita chodziła „normalnie” w okresie od września do marca (do czasu lockdownu). Nauczyciele zauważyli, że dziewczynka schudła, zrobiła się bardziej blada, zmieniła styl ubierania się na jednolity kolorystycznie – czarne lub szare luźne ubrania. Trudno jej było skupić się na lekcjach, odsunęła się od dotychczasowych koleżanek, żadnej przyjaciółki wcześniej nie miała. Obniżyła się jakość jej prac domowych. W tym czasie kuzyn Anity, z którym dobrze się dogadywali, popełnił samobójstwo. Na początku roku zmarła babcia Anity, były ze sobą bardzo zżyte. W okresie lockdownu Anita miała dużo czasu, aby rozmyślać nad śmiercią kuzyna i babci, nad swoją sytuacją rodzinną, nad tym, „jaka jest beznadziejna” Dziewczyna uciekała w gry komputerowe, przestała się kontaktować z osobami w realnej rzeczywistości. W momencie poluzowania restrykcji pandemicznych okazało się, że Anita nie jest w stanie funkcjonować poza swoim pokojem. Ataki paniki przybrały na sile. W domu dziewczynka pogrążała się w negatywnych myślach, nie wychodziła ze swojego pokoju. Pracownicy szkoły zauważyli świeże nacięcia na rękach – doszło do samookaleczeń.

W tym konkretnym przypadku zmiany zachowania następowały stosunkowo powoli – na przestrzeni pięciu lat śmiała, pogodna dziewczynka zmieniła się w nienawidzącą siebie i bojącą się ludzi nastolatkę. Ten przykład pokazuje, jak ważna jest współpraca, wymiana informacji między rodzicami/opiekunami dziecka a pracownikami szkoły. Warto pamiętać, że każda zmiana zachowania wymaga obserwacji i przyjrzenia się sytuacji dziecka.

CZYTAJ WIĘCEJ

PRZYPADEK NR 2

Wiktor w wieku 5 lat trafił do domu dziecka, został rozdzielony z niepełnosprawną intelektualnie matką, która nie mogła w prawidłowy sposób opiekować się synem. Gdy chłopiec w wieku 7 lat poszedł do szkoły podstawowej, nauczycielka przedstawiła go klasie, podkreślając, że jest z domu dziecka, aby wszyscy byli dla niego wyjątkowo mili. Wychowawczyni miała dobre intencje, jednak taki sposób prezentacji „naznaczył” chłopca od pierwszych dni. Najpierw jako „innego-interesującego”, następnie jako „innego-gorszego”.

Rówieśnicy początkowo byli bardzo zainteresowani Wiktorem, pytali go o dom dziecka, ale z czasem zaczęli zauważać, że Wiktor „odstaje” od nich. Ma gorsze ubrania, niemodny plecak, a po szkole odbierają go różne „ciocie i wujkowie”. Gdy dzieci z klasy zaczęły się zapraszać wzajemnie na urodziny, Wiktora nikt nie zapraszał, ponieważ był z domu dziecka. Rówieśnicy z własnych domów wynieśli przekonania, że dzieci z domu dziecka kradną, mają wszy, są brudne i niegrzeczne. Tymi epitetami inne dzieci określały Wiktora w szkole. Nauczyciele starali się zatrzymywać ten narastający hejt prowadzący do wykluczenia społecznego chłopca. Nie mogli jednak zmienić przekonań, które dzieci słyszały od własnych rodziców. U chłopca pojawiły się zaburzenia odżywiania, zaburzenia snu, zaczęły kształtować się różne lęki na tle społecznym. W efekcie Wiktor zmienił szkołę na inną. W nowym miejscu nauczyciel pozwolił Wiktorowi przedstawić się samemu. Pierwszych kilka tygodni było dla chłopca bardzo trudne, wszędzie doszukiwał się objawów zbliżającego się wykluczenia ze strony rówieśników. Gdy stało się jasne, że nikt nie odkrył jego „tajemnicy”, chłopiec odprężył się, zaczął się cieszyć byciem w grupie, a nie obok. Gdy w następnym roku do klasy dołączył chłopiec, który znał Wiktora z poprzedniej szkoły, był zaskoczony, że Wiktor jest w nowym środowisku bardzo lubiany i próbował to zmienić, opowiadając wszystkim, że kolega jest z domu dziecka. U Wiktora znów pojawiły się lęki, zaczął się izolować od rówieśników, zanim ci wykluczą go z grupy. Dużym zaskoczeniem było dla niego to, że większość jego kolegów z klasy nie zmieniła o nim zdania, nie odrzuciła go z powodu „sieroctwa”.

Przypadek chłopca pokazuje, że system relacji w grupie rówieśniczej jest bardzo skomplikowany. W szkole zwiększa się możliwość podejmowania kontaktów z innymi dziećmi w tym samym wieku. Należy pozwolić, aby każdy mógł samodzielnie ustalić swoją pozycję w grupie. Grupa rówieśnicza może wywołać poczucie przynależności, bezpieczeństwa albo poczucie odrzucenia, wykluczenia.

CZYTAJ WIĘCEJ

Autorzy

Kurs prowadzą:

Anna
Kaźmierczyk

Jestem psychologiem, seksuologiem, certyfikowanym psychoterapeutą (SNP PTP nr 564), specjalistą terapii rodzin, superwizorem aplikantem Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego.

Ukończyłam wydział Pedagogiki i Psychologii Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach, całościowe szkolenie w zakresie psychoterapii w Zakładzie Terapii Rodzin Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie i uzyskałam certyfikat psychoterapeuty Polskiego... więcej Towarzystwa Psychiatrycznego. Specjalista terapii rodzin. Uczestniczyłam w wielu szkoleniach i konferencjach na temat przeciwdziałania przemocy w rodzinie, psychoterapii małżeństw i par, zaburzeń odżywiania. Ukończyłam szkolenie podyplomowe „Systemowe rozumienie rodziny”, podstawowy kurs psychoterapii Eriksonowskiej we wrocławskim Instytucie Psychoterapii oraz studia podyplomowe Zarządzanie i doradztwo zawodowe w Wyższej Szkole Bankowej. Prowadzę psychoterapię rodzinną, małżeńską, par oraz indywidualną dorosłych i młodzieży. Ukończyłam studia podyplomowe „Seksuologia Kliniczna” w Szkole Wyższej Psychologii Społecznej.

dr Adriana
Kloskowska

Jestem doktorem nauk humanistycznych w zakresie – filologia polska, językoznawstwo; ukończyłam filologię polską z przygotowaniem pedagogicznym; studia podyplomowe: oligofrenopedagogika, nauczanie j. polskiego jako obcego, wczesne wspomaganie rozwoju, autyzm, job-coaching – doradztwo zawodowe, edukacyjne, coaching kariery, zarządzanie oświatą.

Jestem nauczycielem dyplomowanym, szkoleniowcem, wykładowcą... więcej akademickim, doradcą metodycznym, doradcą zawodowym, egzaminatorem OKE, coachem, dyrektorem ośrodka doskonalenia nauczycieli. Wspieram innych w rozwoju, pasjonuje mnie mózg, jestem autorką publikacji w zakresie procesów uczenia się i wychowania.

Agnieszka Ludorowska

Jestem psycholożką, absolwentką UAM w Poznaniu. Od ponad 10 lat pracuję z dziećmi, młodzieżą i ich opiekunami.

Doświadczenie zawodowe zdobywałam m.in. w szkołach, przedszkolach, poradniach psychologiczno-pedagogicznych, szpitalu psychiatrycznym, prowadzę także prywatną praktykę. Publikuję Piszę do czasopism „Głos Pedagogiczny” i „Wychowanie w Przedszkolu”. Ukończyłam Kurs Podstawowy... więcej Terapii Systemowej w Wielkopolskim Towarzystwie Terapii Systemowej w Poznaniu oraz inne liczne szkolenia z zakresu wspierania dziecka i rodziny (m.in. dotyczące problematyki autyzmu, przemocy wobec dziecka, rozwijania kompetencji społeczno-emocjonalnych dzieci, teorii przywiązania). W swojej pracy opieram się przede wszystkim (choć nie wyłącznie) na podejściu systemowym. Regularnie korzystam z superwizji, z pokorą akceptując fakt, że nie wiem wszystkiego. Aktualnie pracuję w Instytucie Psychoedukacji IPSIS w Swarzędzu. Staram się rozumieć, nie oceniając, nieustannie zdumiona faktem, jak bardzo ciekawa i inspirująca jest moja praca

Małgorzata
Łoskot

Jestem pedagogiem specjalnym, socjoterapeutą, autorką popularnych programów szkoleniowych dla nauczycieli oraz programów profilaktycznych dla młodzieży szkół ponadgimnazjalnych.

Jestem redaktor prowadząca czasopisma „Głos Pedagogiczny”, wieloletnim pedagogiem w poradni psychologiczno-pedagogicznej oraz w Publicznym Gimnazjum nr 2 w Strzelcach Opolskich. Czynnie angażuję się w pomoc dzieciom... więcej z rodzin dysfunkcyjnych.

Program

Program kursu

MODUŁ 1

Rozpoznawanie kryzysów psychicznych, zaburzeń adaptacyjnych i trudności z funkcjonowaniem w rzeczywistości szkolnej

Jak przebiega dynamika kryzysu z uwzględnieniem zróżnicowania jego przejawów w zależności od wieku uczniów?
Jakie zachowania i stany najczęściej występują u uczniów w kryzysie psychologicznym – opisy przypadków i wskazówki do rozpoznawania.
Zaburzenia lękowe, zaburzenia nastroju czy depresja – jakie zachowania umożliwią ich rozróżnienie i właściwą reakcję?
Niepokój czy przewlekły stres – symptomy umożliwiające rozpoznanie u ucznia rodzaju kryzysu psychologicznego.
Kiedy izolacja zmienia się w osamotnienie – wskazówki do rozpoznania uczniów wykluczonych ze społeczności szkolnej.

MODUŁ 2

Mastery climate w szkole, czyli jak stworzyć środowisko edukacyjne umożliwiające redukcję bieżących problemów uczniów i przywrócenie równowagi psychicznej

Sposoby na budowanie pozytywnej identyfikacji ze szkołą i poczucia wspólnoty klasowej jako czynniki chroniące zdrowie psychiczne uczniów – wskazówki do pracy dla wychowawców.
Jak wzmacniać wewnętrzną motywację dzieci do aktywnego udziału w procesie uczenia się i nauczania – techniki motywacyjne dostosowane do indywidualnych możliwości uczniów.
Praca na indywidulanych zasobach psychicznych ucznia w celu umożliwienia mu przezwyciężania trudności w uczestnictwie w życiu szkoły.
Dobre praktyki w zakresie radzenia sobie z planowaniem czasu, zajęć i obowiązków – wskazówki do wzmacniania kompetencji uczniów w zakresie organizacji pracy własnej.

MODUŁ 3

W trosce o relacje – kompetencje komunikacyjne jako podstawa profilaktyki i wsparcia w kryzysie emocjonalnym

Rola wychowawcy w przywracaniu i tworzeniu nowych ról w grupie klasowej ze szczególnym uwzględnieniem sytuacji dzieci przejawiających trudności relacyjne.
Jak mówić i jak słuchać – stosowanie wybranych elementów metody Faber i Mazlish do efektywnej komunikacji z uczniami o zróżnicowanych umiejętnościach społecznych
Kształtowanie asertywności i rozwijanie empatii w komunikacji między uczniami – wskazówki do odbudowania i poprawy relacji koleżeńskich
„Porozumienie bez przemocy” M. Rosenberga jako skuteczny sposób komunikacji w klasie – przykłady dialogów.

MODUŁ 4

Rozpoznawanie i wyrażanie uczuć jako podstawa radzenia sobie przez ucznia z przeżywanymi emocjami

Jak wyznaczać granice emocjonalnego i poznawczego zaangażowania w udzielaniu wsparcia z poszanowaniem indywidualnych potrzeb nauczyciela i ucznia?
Ćwiczenia pozwalające uczniom zwiększyć samokontrolę i samoregulację emocjonalną – jak dostosować metody pracy do indywidualnych możliwości ucznia
W jaki sposób pracować nad lepszym rozpoznaniem przez ucznia własnych emocji – schematy rozmów wspierających
Sposoby na osiągnięcie niezbędnej dla zdrowia psychicznego równowagi w rozpoznawaniu zarówno uczuć: radości, wdzięczności, optymizmu, jak i przykrych emocji i stresu.

MODUŁ 5

Wybrane działania terapeutyczne w praktyce szkolnej wzmacniające zdrowie psychiczne uczniów

Jak radzić sobie z objawami zmęczenia cyfrowego i jak go uniknąć na przyszłość – ćwiczenia i wskazówki przydatne nie tylko na wypadek edukacji zdalnej.
Trening kształtowania pozytywnego obrazu siebie – ćwiczenia do indywidualnej pracy z uczniem.
Wykorzystanie w przestrzeni szkolnej czterech elementów budowania w uczniach poczucia własnej skuteczności – wskazówki do pracy z całą klasą według teorii A. Badury.
Psychoedukacja uczniów w oparciu o trening uważności – ćwiczenie umiejętności wyciszania się i obserwacji swoich emocji w sytuacjach stresowych
Ćwiczenia w praktykowaniu wybranych elementów mindfulness – klasowe warsztaty ze skutecznych metod radzenia sobie z obniżonym nastrojem

MODUŁ 6

Współpraca z rodzicami

Empatyczne ścieżki komunikacyjne z rodzicami – w jaki sposób formułować komunikaty i przekazywać informacje o uczniu zarówno podczas spotkań, jak i z wykorzystaniem narzędzi cyfrowych?
Jakie działania może podjąć wychowawca, by wzmocnić kompetencje wychowawcze rodziców – pomysły na warsztaty psychoedukacyjne.
Jak rozpoznać dzieci pozbawione wsparcia rodzinnego – wskazówki do właściwej interpretacji symptomów problemów rodziny dysfunkcyjnej i zalecane sposoby postępowania.
Odpowiedzialność rodziców za zachowanie odpowiedniego poziomu higieny cyfrowej – na co zwrócić uwagę rodzicom uczniów?

MODUŁ SPECJALNY

Poepidemiczne problemy w zakresie zdrowia psychicznego uczniów – działania interwencyjne wychowawców i pedagogów szkolnych

Diagnoza zaburzeń zachowania i stanów niepokoju świadczących o kryzysie psychologicznym ucznia o podłożu epidemicznym – opisy przypadków i wskazówki interpretacyjne.
Jak się przygotować na powrót do szkół z uwzględnieniem wszystkich możliwych scenariuszy wydarzeń: edukacja stacjonarna, zdalna i model łączący oba warianty – checklista z wykorzystaniem doświadczeń z minionego roku szkolnego: co działa, a co się nie sprawdziło.
Jak odbudować i korzystnie przetworzyć strukturę wewnętrzną klasy w ramach ponownej adaptacji do uczestnictwa w życiu szkoły? – wskazówki dla wychowawców.
Przywracanie zaangażowania i motywacji wewnętrznej uczniów do uczestnictwa w procesie edukacji z uwzględnieniem indywidualnych potrzeb i możliwości dzieci.
Jak samodzielnie redukować napięcie, budować spokój, koncentrację i optymizm poznawczy? Dobre praktyki w zakresie dbałości przez uczniów o zdrowie psychiczne w sytuacji powtórzenia się kryzysu epidemicznego.

Opinie

Poznaj opinie uczestników kursu

Joanna K., psycholog pracująca w szkole podstawowej

Cieszę się, że wzięłam udział w kursie. W jednym miejscu mam dostęp do kompletnej wiedzy i praktycznych wskazówek z zakresu najczęściej spotykanych trudności psychologicznych, z jakimi borykają się dzieci i młodzież. Dzięki tym informacjom mogę służyć im pełnią wsparcia psychologicznego.

Krystyna G., nauczycielka w szkole ponadpodstawowej

Z pewnością wykorzystam w codziennej pracy praktyczne wskazówki, które zdobyłam podczas tego kursu. Uczestniczyłam już w kilku tego typu szkoleniach, ale to zaskoczyło mnie tym, ze materiały są kompleksowe, a praktyczne porady – gotowe do zastosowania!

Tomasz C., wychowawca klasy VIII

Formuła online pozwoliła mi korzystać z materiałów dostępnych w kursie w dogodnym dla mnie czasie i miejscu. Jeśli chodzi o merytorykę – uzyskałem odpowiedzi na pytania, które mnie nurtowały, otrzymałem też konkretne narzędzia, które mogłem zastosować od razu, w codziennej pracy z uczniami. Okazało się to bardzo przydatne i pomogło zaoszczędzić sporo czasu!

Co otrzymasz przy zakupie kursu?

Propozycje narzędzi diagnostycznych, metod pracy i procedur postępowania

Otrzymasz wytyczne, jak w praktyce szkolnej realizować zadania z zakresu wspierania psychologiczno-pedagogicznego uczniów z uwzględnieniem zróżnicowania ich potrzeb i możliwości rozwojowych, narzędzia do diagnozy nawet najtrudniejszych problemów wychowawczych i psychologicznych uczniów, skuteczne rozwiązania problemów komunikacyjnych z trudnymi rodzicami i uczniami oraz przykłady rozwiązywania sytuacji konfliktowych.

Prezent powitalny

Panel specjalny obejmujący film szkoleniowy pt. „Wypalenie zawodowe – stop”, przygotowany przez naszą ekspertkę dr Adrianę Kloskowską, z którego dowiesz się, jak stawić czoło wyzwaniom w nowym roku szkolnym 2021/2022 i jakie drożyć działania, by uniknąć wypalenia zawodowego:

Czym jest wypalenie zawodowe, jakie są jego objawy oraz poszczególne etapy – na co trzeba zwrócić uwagę w codziennej pracy.
Profilaktyka wypalenia zawodowego – zestaw wskazówek, jak działać proaktywnie i kształtować adekwatne przekonania, aby uniknąć wypalenia zawodowego.

WSPARCIE ZDROWIA PSYCHICZNEGO DZIECI I MŁODZIEŻY W PRAKTYCE SZKOLNEJZadania z zakresu wspierania psychologiczno-pedagogicznego uczniów z uwzględnieniem zróżnicowania ich potrzeb rozwojowych i edukacyjnych

Jako szkolny pedagog, psycholog czy wychowawca z pewnością również mierzysz się z następującymi problemami:

Kurs został wzbogacony o dwa moduły specjalne:

Case study

Czy wśród Twoich uczniów zdarzyły się podobne przypadki?

Korzyści